Maraming salamat sa pagpapatuloy sa iyong tahanan noong unang araw ng Disyembre. Binigyan mo kami ng magandang simula sa aming paglalakbay. Hindi kaagad nangalit ang araw at noong oras ng paghuhumiyaw ng kainitan sa Pilipinas, sinilungan mo kami ng napakarami mong haligi. Niyakap kahit walang kaalam-alam sa anumang pakay ng pagbisita.

 Ikaw ngayon ang sa tingin kong pinakamagandang napuntahan kong bahay. Ang tindig mo ang naging tanda ng iyong pagpapakumbaba. Sa’yo napatunayan na wala sa taas ang kagandahan ng iyong mga katulad. Hindi ka bituin na mahirap sungkitin. Sa halip, sa akin, isa kang bagong tuklas na karenderia sa likod ng Aristocrat, Roxas Blvd. Nasa paligid lamang. Kadalasang binabaliwala pa dahil sa mas tampok na kainan sa paligid. Salamat sa pagpaparamdam sa aming hindi lahat ay nabibili ng pera. 

 Kakaiba ang handog mo sa aming mga bago mong parokyano. Nagsisimula pa lamang kami sa pagdalaw sa mga uri mong tahanan. Salamat dahil hindi mo kami pinagdamutang marating ang iyong tuktok. Ginabayan sa tamang landas. Hinila sa daan kung saan mapapadali ang aming paglalakbay. Bukas sa kahit kaninong interesado ang iyong pinto. Hinigop kami ng iyong hiwaga. Nakapanghahalina ang kakapalan ng punong nananatiling nakatayo sa iyong katawan. Bawat isa’y may imaheng ibinibigay base sa tindig at tagal nang nabubuhay.

 Kaibigan, salamat dahil kahit umuulan, hindi mo hinayaang mapahamak kami sa halos 80 degrees katarikan. Makapit pa rin ang maraming halamang naging taga-alalay namin upang maiangat ang sarili at manatili sa aming pwesto. Nakahanda kang saluhin kami kahit dumadausdos na pababa. Pasimple mo kaming pinahirapan. Tama sila. Hindi dapat maliitin ang kahit anong bundok. Iba’t iba kayo ng alay. Lahat kayo’y may tinatagong lupit sa mga bisita niyo nang sa gayo’y magtanda kaming maging mabuting nilalang sa kapaligiran.

 At sa kadiliman ng kapaligiran, binigyan mo kami ng ilaw upang makauwi sa kanya kanyang tahanan. Hindi kami natakot humakbang. Ginawa mong madali ang paglalakbay nang may kakarampot na liwanag. Marahil nang dahil sa iyong natatanging ganda, lumabas din ang busilak na kalooban ng iyong mga bisita. Nakangiti’t nagtutulungan. Hindi kami pinabayaan.

 Hanggang sa muli, Mt. Pico de Loro! Maraming salamat sa pagtanggap! Babalik kami.

 PS. Kung hindi man responsable ang lahat ng aming uri, pipilitin naming suklian ang kabaitan mo. Aalagaan namin ang iyong ganda.

 Salamat ulit!

 Nagmamahal,

 TD

(photos not mine) 

:)