……. hindi ko alam kung saan ako magsisimula sa textong ito. hindi ko rin alam anong mararating ng sulatin. basta, ewan ko din. mauuwi na naman ito sa walang katapusang sermon ko sa mga kabataan. feeling matanda nanaman ako nito.

pinag aral ka ng magulang mo, so nararapat lamang na mag-aral ka. wag mong sabihing karapatan mo yan kaya dapat lamang na makamtan mo ito. tungkulin mo naman ang mag-aral.

hindi porket may janitor sa paaralan o establishment na pinupuntahn mo, pede ka nang magkalat. wag mong sabihing “anong gagawin ng mga janitor kung hindi ako magkakalat?” parang sinabi mo na din na tungkulin mong magkalat upang magkaroon sila ng trabaho? at utang na loob nila sayo ang sweldo nila?

hindi porket hindi binibilang ang isang bagay, sosobrahan na natin. merong tamang paggamit ng mga kinokonsumo natin. ung sakto lang pero ok na. be contented. balance kumbaga. be considerate sa ibang tao. tandaan natin na hindi lamang tayo ang nangangailangan ng isang bagay. malay natin na ang sobra o sanay hindi natin nakonsumo ay malaking tulong sa ibang tao.

hindi porket nkakapagsalita tyo eh aabusuhin mo na ang kakanyahang yan. napanuod mo na ang old boys ng korea? dahil sa chismiss yan ang kinahantungan ng dating magkaeskwela. muntik nang magkapatayan.

may limitasyon ang bawat bagay. hindi porket karapatan natin ito ay gagawa tayo ng mga bagay na hindi karapat dapat. tandaan natin na ang katapusan ng isang karapatan ay isa pang karapatan.